DEBEDAS E BURROS

Un texto curioso, que chegou ao noso correo electrónico, que explica de forma sinxela e irónica a orixe desta crise. Como ao mal tempo haille que por boa cara publicámolo para levantar un pouco o ánimo:

Solicitouse a un prestixioso asesor financeiro que explicara esta crise dunha forma sinxela, para que a xente de a pe entenda as súas causas.

Este foi o seu relato:

“Un señor dirixiuse a unha aldea onde nunca tiña estado antes e ofreceu os seus habitantes 100 euros por cada burro que lle venderan.

Boa parte da poboación vendeulle os seus animais.

O día seguinte volveu e ofreceu mellor prezo, 150 por cada burriño, e outro tanto da poboación vendeu os seus.

E a continuación ofreceu 300 euros e o resto da xente vendeu os últimos burros. O ver que non había máis animais, ofreceu 500 euros por cada burriño, dando a entender que os compraría á semana seguinte, marchouse.


O día seguinte mandou ao seu axudante cos burros que comprou á mesma aldea para que ofrecera os burros a 400 euros cada un.

Ante a posible ganancia á semana seguinte, todos os aldeáns compraron os seus burros a 400 euros, e quen non tiña o diñeiro pediuno prestado. De feito, compraron todos os burros da comarca.

Como era de esperar, este axudante desapareceu, igual que o señor, e nunca máis apareceron.

Resultado:

A aldea quedou chea de burros e endebedados.
 
Hasta aquí o que contou o asesor. Vexamos o que pasou despois:
 
Os que pediran prestado, ao non vender os burros, non puideron pagar o préstamo.
 
Quen había prestado diñeiro queixáronse ao Concello dicindo que si non cobraban, arruinaríanse eles; entón non poderían seguir prestando e se arruinaría todo o pobo.
 
Para que os prestamistas non se arruinaran, o Alcalde, na vez de dar diñeiro á xente do pobo para pagar as débedas, déullelo aos propios prestamistas. Pero estes, xa cobrado gran parte do diñeiro, sen embargo, non perdoaron as débedas aos do pobo, que seguiu igual de endebedado.
 
El Alcalde dilapidou o presuposto do Concello, o cal quedou tamén endebedado. Entón pide diñeiro a outros concellos; pero estes lle din que non poden axudarlle porque, como está na ruína, non poderán cobrar despois o que lle presten.
 
O resultado: Os listos do principio, forrados. Os prestamistas, coas súas ganancias  resoltas  e un montón de xente á que seguirán cobrando o que lles prestaron máis os intereses, incluso apropiándose dos xa devaluados burros cos que nunca chegarán a cubrir toda a débeda. Moita xente arruinada e sen burro para toda a vida. O Concello igualmente arruinado.”
 
Resultado ¿final?:
 
Para solucionar todo este embrollo e salvar a todo o pobo, o Concello baixou o soldo aos seus funcionarios.

Ánimo e a secundar a folga do 8 de xuño